మహారాష్ట్ర లోని పుణే లో సాయి నాధుని కి సంబంధించిన పవిత్రమైన ప్రదేశాలు ఎన్నో ఉన్నాయి. ముఖ్యంగా అక్కడ ఉన్న రస్నే మందిరం బాబా భక్తులకు చాలా ప్రాముఖ్యమైనది. ఇది శివాజీ నగర్ అనే ప్రాతం లో ఉంది.అక్కడ బాబా దంతం ఉంది. అక్కడికి ఆ దంతం చేరిన ఉదంతం చాలా ఆసక్తికరం. ఈ సమాచారం ‘సాయిపథం’ ప్రథమ సంపుటం నుండి సేకరించడమైనది. ఆ సాయిమందిర వివరాల్లోకి వెళితే…
ప్రస్తుతం పూనాలో ఉన్న ఎన్నో సాయిబాబా మందిరాలలో ఒక ప్రత్యేక చరిత్ర కలిగి ఉన్నది “శివాజీనగర్ మందిరం” . ఈ మందిరం శివాజీనగర్ చివరనున్న ‘ముతానది’ ఒడ్డున ‘రస్నేచాల్’ సమీపంలో ఉంది.
శ్రీ దామోదర్‌పంత్ రస్నే బాబా సశరీరులుగా ఉన్నప్పుడు వారిని దర్శించి వారి ఆశీర్వాదం పొందిన ధన్యజీవి. 1945లో దామోదర్‌పంత్ కుమారుడు నానాసాహెబ్ రస్నే తన గృహ సముదాయం (రస్నేచాల్)లోని రెండు గదులను బాబా మందిరంగా రూపొందించి నిత్య నైవేద్యాలతో పూజలు క్రమం తప్పకుండా జరిపించేవాడు. ఉదయం ఆరతి, సాయంత్రం ఆరతి నిర్వహించడం మొదలైన తరువాత అధికసంఖ్యలో భక్తులు వచ్చి బాబా దర్శనం చేసుకోవడం ప్రారంభించారు.
ఖేడ్ కు చెందిన శ్రీనికమ్ పోలీసు శాఖలో జమేదారుగా పని చేసేవాడు. ఇతను ఆధ్యాత్మిక చింతన గలవాడు. శ్రీ నానాసాహెబ్ రస్నే పిలుపునందుకొని తన ఉద్యోగానికి స్వస్తి చెప్పి తన జీవితాన్ని మందిరసేవకే అంకితం చేశాడు. ఇతను మందిర కార్యకలాపాలలో చురుకుగా పాల్గొనడమేకాక, అతని దగ్గరున్న ‘బాబా పవిత్రదంతాన్ని’ మందిరానికి బహుకరించాడు. దీనితో ఈ మందిరం యొక్క చరిత్రే మారిపోయింది. దేశం నలుమూలల నుండి అసంఖ్యాకంగా భక్తులు రాసాగారు. ఈ పవిత్రదంతం నికమ్‌కు ఎలా లభ్యమైందో తెలిపే ఉదంతం అత్యంత ఆసక్తికరమైనది.
శిరిడీకి చెందిన కాశీబాయికి నీఫాడ్ గ్రామానికి చెందిన యువకునితో వివాహమయ్యింది. దురదృష్టవశాత్తు వివాహమైన కొద్దిమాసాలకే ఆమె భర్త మరణించాడు. భర్త మరణించేనాటికి ఆమె గర్భవతిగా ఉండటంతో ఆ తర్వాత ఆమె ఒక మగపిల్లవాడిని ప్రసవించింది. ఆ పిల్లవాడికి ‘మాధవ్’ అని పేరు పెట్టింది. మాధవ్‌కు సంవత్సరం వయసు ఉన్నప్పుడు నీఫాడ్ నుండి శిరిడీ వచ్చి తన తండ్రి వద్ద నివసించసాగింది. వ్యవసాయకూలీగా తన జీవనం సాగించేది. ఉదయం నుండి సాయంత్రం వరకు పొలాలలో పని చేయవలసి రావడంతో మాధవ్ ఆలన పాలన పెద్ద సమస్యగా తయారైంది. చివరికి ఆమెకు ఒక పరిష్కారం దొరికింది. ఉదయమే మాధవ్‌ని తీసుకెళ్లి బాబా మసీదు (ద్వారకామాయి)లో వదిలి పొలానికి వెళ్ళిపోయేది. తిరిగి సాయంత్రం పని అయిన తరువాత మసీదుకు వెళ్ళి పిల్లవాడిని తీసుకొని ఇంటికి వెళ్లేది. ప్రతిదినం ఇంటికి వెళ్లే ముందు బాబాకు నమస్కరించడం మాత్రం మరిచిపోయేది కాదు. ఇలా నాలుగు సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి. మాధవ్‌కు ఐదు సంవత్సరాల వయస్సు నుండి, బాబా వాడికి ప్రతిదినం ఒక రూపాయి ఇస్తుండేవారు. మాధవ్ బాబాకు ఏవో చిన్న చిన్న పనులు చేస్తుండేవాడు.
ఇలా గడుస్తుండగా ఒకరోజు కాశీబాయి మసీదుకొచ్చి బాబాతో, “బాబా! మీరు అందరికీ రోజూ రూ. 50, 30, 15 వంతున డబ్బు ఇస్తుంటారు. మీకు చిన్న చిన్న పనులు చేసే మాధవ్‌కు మాత్రం ఒక్క రూపాయే ఇస్తారెందుకని?” అడిగింది. బాబా, “కాశీబాయీ, నీ కొడుక్కి తక్కువ ఇస్తున్నానని నాకు తెలుసు. కానీ కొంతకాలం తరువాత తక్కిన వారికి మానివేసినా, నీ కొడుక్కి మాత్రం ఇవ్వడం మానను. నీలాంటి ఆధారంలేని వారందరికీ నేనే దిక్కు, నేనే యజమానిని!” అన్నారు. కాశీబాయికి బాబా మాటలు అర్థం కాలేదు. “నా యజమాని నా భర్త కదా? ఆయనెప్పుడో చనిపోయాడు!” అని అంది. దీనితో బాబా కోపించి పెద్దగా అరవడం ప్రారంభించారు. కాశీబాయి భయపడి మసీదు నుండి పారిపోయింది. ఆ తర్వాత మసీదుకి రావడం మానుకుంది. రెండు మూడు రోజుల తర్వాత కాశీబాయిని బాబా పిలవనంపారు. ఆమె మాధవ్‌ను తీసుకొని మసీదుకు వచ్చింది. బాబాతో మాట్లాడటానికి భయపడి మౌనంగా నిలబడింది. బాబా ఆమెను ప్రేమగా పలకరించారు. బాబాకు కొంతకాలంగా పన్ను ఒకటి కదులుతూ ఉండేది. బాబా ఆ పంటిని తీసి ఒక గుడ్డముక్కలో ఉంచి దానిపై ఊదీ వేసి మూటకట్టి కాశీబాయికిచ్చి, “ఈ తాయెత్తు నీదగ్గర ఉంచుకో, నీకు మంచి జరుగుతుంది!” అని చెప్పారు. కాశీబాయి సంతోషంగా దాన్ని తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది.
మాధవ్ పెరిగి పెద్దవాడయ్యాడు. బాబా తాయెత్తు వారింటికి వచ్చినప్పటి నుండి బాగా కలిసివచ్చి వారికి ఏలోటూ లేకుండా పోయింది. మాధవ్‌ను అందరూ మాధవరావ్ అని పిలవసాగారు. మాధవరావు తాయెత్తు తన చేతికి కట్టుకొని పవిత్రంగా చూసుకునేవాడు. కాశీబాయి చనిపోయిన తర్వాత నీఫాడ్ వెళ్లి అక్కడే స్థిరపడ్డాడు. ఒకసారి మాధవరావు తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురయినప్పుడు బాబా కలలో కనిపించి, “ఈరోజు మీ ఇంటికి వచ్చే నికమ్ అనువానికి నీ చేతికి కట్టుకున్న తాయెత్తును ఇవ్వు!” అని ఆదేశించారు. నికమ్‌కు కూడా బాబా కలలో కనిపించి, “మాధవరావు దగ్గరనున్న తాయెత్తు తీసుకో”మని చెప్పారు. నికమ్ మాధవరావు ఇంటికొచ్చి తాయెత్తు తీసుకున్నాడు. ఆ తాయెత్తు అతని దగ్గర ఎన్నో సంవత్సరాలు ఉన్నది. ఆ తర్వాత అది శివాజీనగర్ మందిరానికి చేరింది. ఈ విధంగా బాబా పవిత్ర దంతం కాశీబాయి నుండి ఆమె కొడుకు మాధవరావుకు, మాధవరావు నుండి నికమ్‌కు, నికమ్ నుండి శివాజీనగర్ మందిరానికి వచ్చింది. అంటే తిరిగి తిరిగి అది బాబా చెంతకే వచ్చిందన్నమాట. మందిర నిర్వాహకులు ఆ పవిత్రదంతాన్ని బాబా విగ్రహం ముందున్న పాదుకల క్రింద భద్రపరిచారు. బాబా శరీరంలోని ఒక భాగమైన ఆ దంతం ఈ మందిరంలో ఉండటం వలన సాయిభక్తులకిది బాబా ప్రత్యక్ష సన్నిధితో సమానం.
